eerste lente
Ik loop onder grijze hemel
tussen schaduwen
ergens achter de tijd
merk niet dat de zon
schijnt en de vogels
snateren
Mist van mijn gedachten
sluit lente buiten
Ik denk
ik denk aan jou
Ben terug midden
in de herfst
Waar ik je
tegenkwam
een hele winter samen
Het ontluiken van het leven
de pracht van de natuur
doen me wankelen
Hoe kan alles
verder gaan
zonder jou?
En hoe kan alles zo
vrolijk zijn
in godsnaam?
Ik roep je glimlach boven
herinner me je stem
En daar waar ik je ogen zie
is er dan toch
een heel klein beetje
blauwe hemel
Reacties op dit gedicht
| zwaluw: | Donderdag, maart 27, 2003 14:08 |
| hmmm, dat klinkt mooi maar vliegen naar waar? er is weinig plaats in deze wereld voor mensen die niet gelukkig willen zijn... |
|
| eddy daemen: | Woensdag, maart 26, 2003 21:37 |
| na de regen komt zonneschijn weet je.........lente is een waar festijn...maar ik begrijp de ondertoon in jouw verlangen naar een frisse nieuwe lente zwaluw dus vlieg... | |
| zwaluw: | Woensdag, maart 26, 2003 20:18 |
| heee, wat mooi, merci alhoewel deze lente niet werkelijk mooi is tot nu toe... maar elke wolk trekt weg xxx zwaluw |
|
| eddy daemen: | Woensdag, maart 26, 2003 14:25 |
| wat een mooie lente zwaluw kom jij overrvliegen naar mij toe....met een roos in jouw mond.........zucht... | |
Over dit gedicht
| Auteur: zwaluw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||