Nooit meer
De klok tikt onbarmhartig door
Elke tik, een dolksteek in mijn hart
Te weten dat elke stoot
door mijzelf is toe gebracht
Ik had eerder, sneller...
De als en vliegen mij om de oren
Een orkest waaraan de bassen
mijn trommelvliezen splijten
Steeds het zelfde lied, onbarmhartig
Het geluid van soldaten in de nacht
die met het stampen van hun laarzen
elke kans op hoop verpletteren
Nooit meer, nooit meer... een kind
Elke tik, een dolksteek in mijn hart
Te weten dat elke stoot
door mijzelf is toe gebracht
Ik had eerder, sneller...
De als en vliegen mij om de oren
Een orkest waaraan de bassen
mijn trommelvliezen splijten
Steeds het zelfde lied, onbarmhartig
Het geluid van soldaten in de nacht
die met het stampen van hun laarzen
elke kans op hoop verpletteren
Nooit meer, nooit meer... een kind
Reacties op dit gedicht
| Siegert: | Vrijdag, maart 28, 2003 00:11 |
| ja echt traumatisch he I know.... Men zegt: Een kind ondergaat voortdurend nieuwe indrukken, nieuwe gevoelens, nieuwe uitdagingen, enz.; volwassenen hebben alles 'al wel eens gezien'... Perfect mogelijk dus om toch terug kind te worden, 't kost alleen beetje meer moeite... PEACE lonely |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lonely | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||