Ik hoop dat je me kunt vergeven,
dat ik steeds naar liefde blijf streven.
Dat ik bij je bleef,
omdat ik nog steeds,
heel veel om je geef.

Ik weet,
deze liefde is niet wederzijds,
maar destijds,
had ik veel spijt,
van vele dingen in mijn leven,
en nu ben ik je kwijt.
Nog steeds blijf ik streven,
naar de liefde die je me nooit hebt gegeven.

Het was zo`n mooi gebaar,
wij saampjes,
voor het altaar.
Maar niets van deze droom,
is waar.
Je was tijden onaantastbaar,
nu nog onaanspreekbaar,
en ik ontroostbaar.
Alles wat je me schreef,
was merendeels onleesbaar,
maar het ging om het gebaar.
Je was me zo dierbaar.
Nu blijkt,
alles wat je meende,
is niet waar.
Nu weet je wel,
ik ben ook kwetsbaar.

Ik blijf nog steeds streven,
naar die liefde die je me nooit hebt gegeven.
Ik hoop dat ik je kan vergeven,
het is dat ik bij je ben gebleven,
anders had je me weggegeven.
En dan was ik blijven zweven,
ergens boven op een wolk,
zoekend naar jouw.
Maar jouw vond ik niet gauw...
Weet dat k van je hou.




Liefs,