Hongerig naar de vrijheid
naar honderd jaar cel
nog steeds tenger
de meester had gesproken
op het straalwitte vel
Hij zocht de woorden
die een filosoof zou schrijven
zijn palet sprak boekentaal
het penseel vertaalde
de ingehouden woorden
voel de herfst hoor de wind
ruisen zie de bladeren vallen
voel het rimte van de
herfst tot jouw komen
hoor de avond lachen
De zoete zonsondergang
geeft het roer aan de nacht
haar passionele stilte
leidt het avondwaken
bekoort de natuur
Het helder oog
waakt over het landschap
kijkt treurig naar de kim
die wijkt voor de zon
voel hoe de avond huilt
kijk hoe het landschap
leeft in stilte voel de
stilte onuitgesproken
voel het ritme van de
dag naderen als zij
naar jouw lacht in
de morgenstond voel