Een maand lang
keek ik er naar
uit.
Vol spanning, vol
angst......
Want ik had geen
duit.
Ik maakte plannen
hoe 't zou
moeten gaan, en
voelde er veel
voor om 't met
een traan af te
doen met een
"het kan niet"
Maar daarmee
volgt weer een
nieuw verdriet.
De dagen verstreken
't kwam dichterbij.
Ik voelde de kriebels
als vlooien in mij.
De dag was daar,
maar 't feest ging
niet door.
Ik dacht dat ik
mijn verstand verloor.
Maar eindelijk het
feest is daar!
Van vreugde had
ik m'n tranen
laten gaan.
Ik wordt niet langer
door zorgen gekweld.
Ik ben niet zwanger,
Ik ben ongesteld...