de wereld draagt zichzelf in mij
zacht vervluchtend
nesteld schaduw
zich in de lengte
van een boom
om zichzelf
te verbergen
uitgestrekt
en zonnig loom
ik zit
en staar
over mijn leven
over diepte
in vandaag
overleven
over wezen
ik voel
ik ben
ik draag
de zon
verwarmt de stilte
laat me even
zelf zijn
wat ik ken
wat ik wil wezen
ik ben er altijd zelf bij
de schaduw kromt
door al het leven
de wereld draagt zichzelf in mij
nesteld schaduw
zich in de lengte
van een boom
om zichzelf
te verbergen
uitgestrekt
en zonnig loom
ik zit
en staar
over mijn leven
over diepte
in vandaag
overleven
over wezen
ik voel
ik ben
ik draag
de zon
verwarmt de stilte
laat me even
zelf zijn
wat ik ken
wat ik wil wezen
ik ben er altijd zelf bij
de schaduw kromt
door al het leven
de wereld draagt zichzelf in mij
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2003 | ||
| Thema's: | ||