de stilte en mijzelf
de stilte valt
zoals de avond
stilletjes nadert
de sterren fonkelen
de eenzame lucht zo
helder donker verlaten
zelfs in mij de stilte
in die stilte ontdek ik
dat de stilte onweer-
staanbaar is ongenaakbaar
zo aantrekkelijk zo bevrijdend
ik verdwijn in die stilte zo
soeverein zo met mijzelf
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Woensdag, april 02, 2003 23:20 |
| twee driemaal herlezen prachtig dit gedicht hoe stil de eenzaamheid verwoord hoe stilte bevrijdend kan zijn hoe dicht je in die stilte zo puur bij jezelf kan zijn Erna |
|
| lani: | Woensdag, april 02, 2003 18:08 |
| ... ik ben stil nu, heel stil... x-x-x |
|
| herfstkind: | Woensdag, april 02, 2003 17:02 |
| Hijs is iderdaad ergmooi zeg... stilte is zo mooi!! liefs |
|
| Iejoor: | Woensdag, april 02, 2003 16:57 |
| Een soort stilte, waar zoveel mensen soms naar zoeken... Een stukje ontspanning, een stukje meditatie. Goed geschreven, liefs... |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, april 02, 2003 16:23 |
| ik lees in stilte dit gedicht en laat de woorden verdwalen in mijn ziel , zeer mooi Eddy !!!! | |
| tim balthazar: | Woensdag, april 02, 2003 16:09 |
| heel mooi groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2003 | ||
| Thema's: | ||