m'n lieve kleine soldaat
Vaarwel m’n lieve, kleine soldaat
Vaarwel m’n lieve, kleine soldaat
rust nu maar uit, je strijd is gestreden
en God roept je tot zich
je leven hier houd op te bestaan
Vaarwel m’n lieve, kleine soldaat
ga nu maar, je hebt genoeg geleden
sluit je ogen en,
maak je los van je pijn
Vaarwel m’n lieve, kleine soldaat
wanneer ook mijn tijd gekomen is
zullen we elkaar weerzien en tot die dag
zul je altijd mijn herinnering kleuren
Vaarwel m’n lieve, kleine soldaat
Rust zacht…
geschreven voor vera die een tijdje geleden stierf aan kanker, ze mocht 14 jaar worden
Reacties op dit gedicht
| Halin: | Zaterdag, mei 13, 2006 22:44 |
| Heej! sc6 met het verwerken.. Waarom moeten meer mensen zoiets overkomen? kusjes, Kim |
|
| margot: | Donderdag, april 03, 2003 01:00 |
| intriest...moedig en dapper geschreven...sterkte!! liefs,margot |
|
| bunnie: | Woensdag, april 02, 2003 22:01 |
| ..... heel mooi geschreven.... ik wens je heel veel sterkte... veel liefs bunnie |
|
| Sherentje: | Woensdag, april 02, 2003 21:41 |
| Ik wens je heel veel sterkte! Liefs sheren |
|
Over dit gedicht
| Auteur: louise | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2003 | ||
| Thema's: | ||