Verborgen gezicht
Verborgen gezicht
Door het bos, daar loopt zij dan
Haar voeten druipen rood
Haar ogen wenen tranen
De bomen kijken haar na
takken bepotelen haar
De kilte slaat om haar hart
Ze valt, ze schrikt
de wind roept haar naam
ze vlucht
De wolken volgen
haar diepe sporen
De maan kijkt
maar waakt niet
Het kind stopt
de hemel klaart op
de bomen begroeten haar
de maan lacht haar toe
Misschien is het toch niet zo eng
Maar was ze gewoon moe
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, april 04, 2003 23:42 |
| somber ziet het bos er anders voor je uit, en ga je als je niet oppast eruit zien als het bos. slaap maar moe zacht je ogen toe, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: liesbeth macken | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2003 | ||
| Thema's: | ||