Was ik maar...
WAS IK MAAR...
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens liefde te geven
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens verdriet te beleven
Was ik maar een boterbloem
stralend en geel als de zon
Die de dag gelukkig eindigde
en hem ook zo begon
Was ik maar een stukje wind
waaiend over het strand
Was ik maar een stukje wind
nooit iets aan de hand
Was ik maar een rivier
een rivier, kanaal, een zee
Want dan namen de golven
al mijn zorgen mee
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens liefde te geven
Ik ben het zat een mens te zijn
telkens verdriet te beleven
Was ik maar een boterbloem
stralend en geel als de zon
Die de dag gelukkig eindigde
en hem ook zo begon
Was ik maar een stukje wind
waaiend over het strand
Was ik maar een stukje wind
nooit iets aan de hand
Was ik maar een rivier
een rivier, kanaal, een zee
Want dan namen de golven
al mijn zorgen mee
Reacties op dit gedicht
| Evy*: | Vrijdag, april 04, 2003 22:11 |
| tja, in een wereld als deze zou je daar inderdaad eens naar verlangen. Ken het gevoel. sterkte en liefs, Evy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2003 | ||
| Thema's: | ||