TOT STRAKS BIJ DE HEMELPOORT

TOT STRAKS BIJ DE HEMELPOORT

Pap,mam.
Jullie weten hoeveel verdriet ik heb gehad.
Ik heb geleefd in 1 groot zwart gat.
Het verleden speelt nog elke dag in me kop mee.
Ik heb jarenlang gehuild,mijn tranen waren groter dan de zee.
Maar het gaat nu heel wat beter.
Ik heb een nieuwe man in m'n leven waarmee ik de liefde kan delen.
Ik heb keihard moeten vechten om er weer boven op te komen.
Maar dankzij God kan mijn ziel weer wat lopen.
Toch huil ik nog wel van wat er allemaal is gebeurd.
Mijn ziel heeft nog een grote scheur.
Dat zal nooit helemaal dichtgaan,maar ik werk er wel aan.
Pap,mam,
tot straks als ik jullie bij de Hemelpoort zie staan.

Geschreven door

Litanja Washed

Reacties op dit gedicht

Litanja Washed vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

real girl:	Dinsdag, oktober 23, 2001 19:37
ik heb dit gelezen nadat mijn ouders zijn gestorven.Ik heb lang geweend dit gedicht hangt in het groot in mijn kamer.met een foto van mijn ouders dit gedicht heeft er mij boven op geholpen maar nog steeds blijft alles wazig voor mij hart.Daarom wou ik contact opnemen met iemand die mij kan troosten ik woon nu bij mijn oma en opa.ik ben nu 11 jaar.hjelp me als je dat kan en willieve groetjes hanne

anoniem:	Zondag, augustus 19, 2001 14:50
Ik ben diep geraakt van dit gedicht, het is net of mijzelf zie. Dit gedicht beschrijft precies mijn leven.

Over dit gedicht

Auteur: Litanja Washed
Gecontroleerd door: Carama
Gepubliceerd op: 06 februari 2001
Thema's: [Geloof] [Verdriet]