Pa is verward
Hoelang is het al geleden
dat ik bij je was
een week een maand
een jaar
en hoe gaat het trouwens met je pa
Loopt hij nog steeds verward rond
in de kamer
de vorige keer dat ik er was
sprak hij mij me aan met mevrouw
Hoelang is het al geleden
dat we stonden voor haar
graf
dat hij schreeuwde
Anna verdomme de was moet
nog gedaan worden maar ik
weet niet hoe
Hij als een klein kind
over het graf
kroop
zijn gezicht verborg
achter haar foto
Hoelang is het al geleden
dat hij je rokje aan had
het blousje van je moeder
en wandelde door de straat
O kom toch eens kijken
zong bij de kerk
een snottebel uit zijn
neus haalde
en het smeerde
op de raam van de juwelier
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Zondag, april 06, 2003 17:35 |
| sommige kleine dingen kan een mens helemaal van de kaart brengen. dit gedicht raakt me echt heel diep.. |
|
| lenore: | Zondag, april 06, 2003 15:26 |
| Met open mond gelezen Schitterend geschreven... Pijnlijke waarheid... Kusjes Lotte |
|
| marina vdb: | Zondag, april 06, 2003 11:51 |
| ;:MOOI !? *MARINA* |
|
| Margaritha: | Zondag, april 06, 2003 11:50 |
| jeetje! | |
| Zasan: | Zondag, april 06, 2003 11:35 |
| Beangstigend realistisch zoals steeds. | |
| Laurens Windig: | Zondag, april 06, 2003 11:33 |
| Hier ben ik koud van. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2003 | ||
| Thema's: | ||