Vanacht, samen alleen.
Vanacht,
spreek ik in de hondert
kleuren die je tekenen
als je zachtjes schuifelt
in mijn fluweel
zachte dromen
Vanacht,
speel ik een symphonie
op de sterrenzee
zoals mozart
die al jaren droomde
Vanacht,
zullen de klaprozen
openen de lente bekoren
de tuin van bloemen
omgetovert in een
hemelsrode zee
Vanacht,
Al deze mooie woorden
vervagen in betekenis
als ze niet worden gezongen
door ons twee
ga je mee..
Reacties op dit gedicht
| Hugo Serwy: | Dinsdag, april 08, 2003 16:56 |
| Tja... Wie gaat er niet mee? Prachtig gedicht! |
|
| eddy daemen: | Maandag, april 07, 2003 09:17 |
| ik ga meeeeeeeeeeee :) | |
| Iejoor: | Zondag, april 06, 2003 19:43 |
| vraagje, waar ben jíj vannacht?! Het klinkt wel super...zo'n nacht wil ik ook bezoeken. Waar vind ik die?! KNIPOOGJE! en heel veel liefs, Iejoor. |
|
| tim balthazar: | Zondag, april 06, 2003 19:10 |
| hee mooi groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2003 | ||
| Thema's: | ||