alleen- en samenzijn
alleen- en samenzijn
Soms wil je van de wereld verdwijnen
je wilt efkes niemand verstaan
je wilt dat ze je gerust laten
en je eigen gang laten gaan
je wilt niemand begrijpen
je wilt kleur geven aan je eigen bestaan
maar plots besef je dat je omringt wordt
door mensen die altijd voor je klaarstaan
je beseft dan dat je die mensen moet koesteren
maar soms laat deze gedachte je eventjes in de waan
dit is toch een precieus iets dat moet je beseffen
eer je ten onder bent gegaan en vergaan
...
Reacties op dit gedicht
| marina vdb: | Dinsdag, april 08, 2003 08:43 |
| JA JE KUNT BETER JE HAND UITSTEKEN...EN OM HULP VRAGEN,IN PLAATS VAN ALLEEN IN EEN HOEKJE TE GAAN ZITTEN.EN INDERDAAD DENK GOED NA,DAT JE SOMMIGE MENSEN MOET KOESTEREN. ZO ALLEEN HEB JE ZIN VOOR JE BESTAAN... LIEFS *MARINA* |
|
