Ik voel dat je van me wegglipt!

Waarom valt mijn leven altijd in duigen
Is het omdat ik niet van gelukkig zijn mag mee getuigen
Van een leven dat misschien wel perfect kan zijn
Ik weet dat mijn leven niet zo is en dat is absoluut niet fijn

Een sprenkeltje geluk word mij niet gegund
En zonder jou had ik met mijn leven niet verder gekund
Want het geluk dat er toch was
Is me ook ontnomen, zopas

Want ik voel dat je van me wegglipt
En is het dan niet normaal dat alles in me gewoonweg flipt
Want ik weet da ik verloren ben zonder jou
Ik sta dan gewoon helemaal in de kou

Want de enige die ik nog had was jij
En dat word nu ook weer afgepakt van mij
Laat me a.u.b. niet alleen
Want dan weet ik zeker dat ik me doodween

Ik kan en wil niet meer zonder jou leven
Want jij ben echt diegene waar ik alles zou voor geven.