Toch ben je mijn vreemde
Toch ben je mijn vreemde
De spiegel weerkaatst waarheid
Die glanst in het weergezicht
Het geluid gaat de kamer rond
En toch zijn de woorden op mij gericht
De stilte ruist moedeloos door
Alsof het doel weer is verdwenen
Het gedacht dat niets niet meer bestaat
Mag niemand haar ontnemen
Toch ben je mijn vreemde
Al ken ik je door en door
Een bekende die je was voor mij
De illusie die ik verloor
Reacties op dit gedicht
| Lifeje: | Woensdag, april 09, 2003 15:19 |
| dit besef na eerlijk kijken geeft pijn en veel verdriet toch zul je heropbouwen ontwaken ligt in het verschiet |
|
| Hans Winter: | Woensdag, april 09, 2003 14:31 |
| wij kijken ons aan om een spiegelbeeld te ontdekken, te weten wie wij in de wereld zullen zijn, wat ons te doen staat. schrijf ik je, blijf ik in woorden bestaan, je vult mij aan tot een blik, een gebaar, een bekende stem als het scherm is gedoofd en nacht niet meer dan dit beloofd. groetje, hans |
|
| tim balthazar: | Woensdag, april 09, 2003 12:33 |
| heel mooi ach, elke dag strelen nieuwe gedachten of bijten in de stam van al mijn leven telkens wordt mijn kijker op andere plekken gericht en vorige doelen worden weeral achtergrond ik zal altijd anders zien en toch... zal ik dezelfe zijn kusje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2003 | ||
| Thema's: | ||