ik lach de warmte uit die pijn
ik zit
de zon schijnt
over velden
zover achter
mijn gezicht
ik keer
in luwte achterover
gedachten stromen
uit het licht
van gouden kleuren
zie ik sporen
ver weerkaatsend
in een dal
ingeperkt
door de flarden
van een jeugdig
ideaal
beelden
stemmen
in mijn denken
door het weelderig
gegroei
hoor ik ruisen
verder suisen
de velden jaren
zoveel bloei
ik zit
bewandel verder
loop in tijden
die er zijn
het zand verkorrelt
in fragmenten
ik lach de warmte uit die pijn
de zon schijnt
over velden
zover achter
mijn gezicht
ik keer
in luwte achterover
gedachten stromen
uit het licht
van gouden kleuren
zie ik sporen
ver weerkaatsend
in een dal
ingeperkt
door de flarden
van een jeugdig
ideaal
beelden
stemmen
in mijn denken
door het weelderig
gegroei
hoor ik ruisen
verder suisen
de velden jaren
zoveel bloei
ik zit
bewandel verder
loop in tijden
die er zijn
het zand verkorrelt
in fragmenten
ik lach de warmte uit die pijn
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, april 09, 2003 21:50 |
| ik ga hier ff stil zitten wezen ... een sprakeloze meermin, but what the hell, in de zee kan je toch niet luid spreken :P Sheen |
|
| MayadeBij: | Woensdag, april 09, 2003 20:07 |
| En ik, ik sluit mij wederom gezellig bij Laurens aan, | |
| Erna Muermans: | Woensdag, april 09, 2003 19:49 |
| prachtig om dit te lezen 'het zand verkorrelt in fragmenten' super vind ik dit en ik lach de warmte uit die pijn =de hevigheid eraf mooi Erna |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, april 09, 2003 16:10 |
| Zondermeer grote klasse! | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2003 | ||
| Thema's: | ||