Onheil.
De demonen dansten zwevend,
als het kaarlicht in de wind,
de nachtrust verdreven,
de werkelijkheid een droom,
elke avond een nachtmerrie,
Onvoorspelbaar krachtig,
als een giszwarte tornado,
die in secondes het land verwoest,
vreet het de vlam,
uit elke stralende dag,
Gehult in het doek der duisternis,
gedoopt vanuit het bad des doods,
schreeuwt de dood elke avond zacht,
de letters van je naam,
zingt haar toe, voor het slapen gaan.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Zaterdag, april 12, 2003 10:24 |
| dood heeft een meesterplan zie ik fraai zeg evi.... | |
| Hugo Serwy: | Vrijdag, april 11, 2003 12:04 |
| Sterk gedicht, dat je meteen aanspreekt, en meezuigt in de krachtige draaikolk van je woorden... Magnifiek! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2003 | ||
| Thema's: | ||