*zwijgend denkend aan de dood*
voel zo koud en kil,mijn lichaam
met het zwart verbannen
ik neem afstand van de mens al ben ik dan eenzaam
ik ben zo gespannen
bang voor alle ruzies en het gegil
ik ben aan het schreeuwen maar toch ben ik stil
zwijgend en denkend aan de dood
maar voordat ik zelfmoord kon plegen was er iemand die op me schoot
onverdiend maar wel beter voor mij anders moest ik mezelf vermoorden
met het zwart verbannen
ik neem afstand van de mens al ben ik dan eenzaam
ik ben zo gespannen
bang voor alle ruzies en het gegil
ik ben aan het schreeuwen maar toch ben ik stil
zwijgend en denkend aan de dood
maar voordat ik zelfmoord kon plegen was er iemand die op me schoot
onverdiend maar wel beter voor mij anders moest ik mezelf vermoorden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: (sp)tamara(sp) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2003 | ||
| Thema's: | ||