Ik zie je graag, m'n oprechte spijt...
Je hoort het niet graag, maar toch wil ik je niet kwijt...
Jijzelf haat mij, zonder reden...
in de toekomst, nu en in het verleden...
Het spijt me dat ik mezelf ben, en niet pas als het ideale model...
We worden nooit een stel...
Sorry dat ik niet steeds lach en niet veel zeg...
Maar ja, dan heb ik gewoon pech...
Ik kan niet leven zonder jou, nooit!
Maar ik zwijg als vermoord...
Vooraleer je me weer uitscheld, en me nog meer haat...
Want ik zie je niet graag kwaad...
Sorry dat ik mezelf ben, enkel maar dat...
Ik hou ook niet van mezelf, echt niet...
Sorry ik heb het geluk niet gehad...
Dat jij dat niet ziet...
Waarom?