De Bus.
De Bus.
we zitten met z,n allen in de bus dat is soms een hele zware kluswe hebbendaar ook een man die er altijd wat leuks van maken kan maar tot onze grote spijt zijn we hem daar in de bus voor altijd kwijt het is voor mij een groot verlies om met hem geen grapen meer te kunnen makengeen aai meer over mijn bol dus dan hebben we ook niet meer die lol die knuffel en een arm om je heen en die spontane lach dat vriendelijke gezicht het is van nu af aan altijd een licht een licht in mijn ogen zonder hem voel ik me als een vis op het droge omdat we hem graag moge ga ik nu mijn tranen maar weer eens droge.
Lieve Meneer Hesseling.
U zal altijd in mijn gedachten zijn,
Knuffel.
Reacties op dit gedicht
| goldie: | Maandag, april 14, 2003 13:14 |
| mooi liefs goldie |
|
| bunnie: | Vrijdag, april 11, 2003 22:35 |
| het is een scheetje die man en jammer dat hij het niet meer aan kan misschien kan je eens bij hem langs gaan en hem voor een verassing laten staan mooi geschreven dame veel liefs van bunnie |
|
| D-mos: | Vrijdag, april 11, 2003 21:58 |
| lief:d |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dol_fijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2003 | ||
| Thema's: | ||