Huilen
altijd maar huilen
waarom toch altijd dat verdriet
wanneer drogen mijn tranen op
en hoef ik niet meer huilen

wanneer houd dit op
en kan ik vrij zijn
vrij van verdriet en pijn
wanneer veranderd mijn leven
in iets wat wel positief is

wanneer is al die ellende voorbij
en zal ik mezelf terug vinden
wanneer mag ik nu naar huis
en lekker mijn eigen leven leiden
zelf bepalen wat ik wel doe en wat niet

ik wil niet meer telkens terug moeten naar triversum
ik ben er zat van na elf jaar behandeling
waar ik toch geen moer mee op ben geschoten
en dan heb ik het met name over de poli klinische behandeling
in het laatste jaar intern heb ik wel een kleine vooruitgang gemaakt
moet ik toch bekennen

al heb ik het daar vaak niet naar me zin
en voel ik me daar niet echt begrepen
door met name mede- patiënten
maar ik vind er soms wel troost
ook bij ander patienten
iets wat ik thuis vaak niet vind

treiteren deden ze me ook wel
naar mijn idee
en ik heb heel wat botte opmerkingen naar mijn hoofd gehad
maar wat er vrijdag werd gezegd
is dat ze niet zijn bedoeld om mij de grond in te boren
maar meer om mij dingen duidelijk te maken

daardoor heb ik ook de andere kant ingezien
van het feit dat je zo dicht op elkaar zit
je bent er voor elkaar
en bouwt een soort band op
omdat je meestal veel van elkaar weet

en hoe ik vrijdag werd getroost
toen ik me weer eens niet kon inhouden
was echt top
en ik ben haar daar echt dankbaar voor
ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand me zo troosten


thank you for that moment, girl

kusje van mij


12-04-2003