Een vreemde zegen
Zonder de stilte te vragen om
een gebaar
staat
ze
voor het altaar
van de hoop
en is
haar kind de rechter
die
ze alleen om hopeloze liefde
smeekt
als
haar medicijnen
haar
weer
veranderen
in het kind dat
ze nooit meer vinden
zal
een gebaar
staat
ze
voor het altaar
van de hoop
en is
haar kind de rechter
die
ze alleen om hopeloze liefde
smeekt
als
haar medicijnen
haar
weer
veranderen
in het kind dat
ze nooit meer vinden
zal
Reacties op dit gedicht
| aseos: | Zondag, april 13, 2003 13:23 |
| schitterend, kus soesa | |
| Sheena: | Zondag, april 13, 2003 12:18 |
| herkenbaar tot in de randen van verdriet, nee er werkelijk iets op zeggen, doe ik even niet .... zilte zeegroet, Sheen |
|
| Lifeje: | Zondag, april 13, 2003 12:10 |
| zo in en in triest, zulk in realiteit..... brrrr |
|
| Erna Muermans: | Zondag, april 13, 2003 10:28 |
| droevig mooi die eerste strofe tot aan smeekt...prachtig!!! de rest vind ik ook mooi...maar het trekt m'n gevoel naar beneden groetjes Erna |
|
| lani: | Zondag, april 13, 2003 09:41 |
| oooh... die raakt diep. prachtig victor! x-x-x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2003 | ||
| Thema's: | ||