Een sterfte geven
Een ogenblik val ik te leven
De dood een sprong, niet dichtbij
Ik leef een dood, een sterfte geven
Geef het leven, de dood aan mij
Een blik omhoog, ik sta te kijken
Ik zie niet waar de hemel bevindt
En onder mij, ik sta op lijken
Een lijk vol leven van een kind
Door de iris, licht door ogen
Licht wordt donker, is gedoofd
Marteling, heb mededogen
Met de dood ben jij verloofd
Reacties op dit gedicht
| Ivo Simons: | Zaterdag, februari 12, 2005 20:21 |
| Tinne, machtig mooi gedicht! Heel ontroerend maar ook ontwapenend! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2003 | ||
| Thema's: | ||