Elke keer weer dat toegeven
van je innerlijke zwakte.
Door steeds weer aan de
verleiding te verraden.
Steeds geef ik toe
aan het heerlijke gevoel om
het mes door mij lijf te halen.
Het is zo fijn,
zo mooi om het bloed te zien.
Het geeft je een opgelucht gevoel.
Maar achteraf ook weer schuld,
door weer verraad te hebben gepleegt.
Het niet te kunnen weerhouden
van je verlangen.
D-mos: | Maandag, april 14, 2003 22:54 |
top gedicht... ken t wel n beetje... laat je leiden door je intuitie.. kus |
|
Auteur: ~*Idril*~ | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 april 2003 | ||
Thema's: |