laats vroeg mams aan mij of ik nog wat had te wensen voor mijn verjaardag
ik schoot enorm in de lach, ik zou werkelijk niets weten.
toch was ik die ene wens niet vergeten
maar die kon zij mij niet geven.

deze wens kan ik nooit krijgen .
het is ook zo verwarrend ,ik zou toch blij en vol van toekomst dromen moeten zitten.
maar nee, ik zit soms stil voor me uit te staren
en na elke dagdroom het gevoel van oeps...niet teveel vooruit denken straks zit je weer op de blaren.
dat stukje angst word soms zo vervelend dat ik er zelfs geen moeite mee zou hebben als ik er morgen niet meer zou zijn.
één wens; haal mijn angst wel, zodat ik mij niet tot zo'n waanzin drijf
of uberhaup over dit soort dingen schrijf
ik ben zo blij met mijn vriend
als ik hem aankijk of alleen al aan hem denk , voel ik de angst in mij, binnen no time moet ik mijn tranen bedwingen
en probeer in het op te vangen door in mezelf een rustige liedje te zingen.
Helaas kan mams mij deze wens nooit geven,
Deze wens geld trouws niet alleen voor mij
pap mams en mijn lieve zus zij weten net zo goed waar die angst op rust.
één wens voor ons vieren.....wanneer verdwijnt die kwetsbaren pijn.......weg angst....weg....