Gister moest ik weer eens aan je denken
Aan de tijden die we samen verbrachten
Meer als vriendschap kon ik je niet schenken
Ik zal me daarvoor altijd verachten

Heb ik wel genoeg gedaan
Weet je nog die avond in ons café
Hoe lang hebben we daar gestaan
Toen je ging wilde ik met je mee

Maar je zei dat je alleen wilde zijn
Ik wist niet wat je voor had
Ik zag niet al je pijn
En begreep pas later waarom je me bad

Op je kleine te passen had ik eerst niet begrepen
Ik vond het vreemd toen je zei tot ooit
En later die avond heb je op het spoor gelegen
Echt verwerken zal ik het nooit

Maar ik beloof je hoog en heilig
Ik zal er altijd voor die beiden zijn
Je heengaan snijdt als een mes tweezijdig
Je kind voed ik op als zij het mijn

Simon wat ik je nog zeggen wil
Rust zacht
Ik mis je
Mijn vriend