Een tijd geleden werd ik gepest.
Ik zou nooit horen, bij de rest.
Voordien kon ik ook al moeilijk mensen vertrouwen
dus toen het gepest begon, besloot ik een muur rond mijn hart te bouwen.
Die bescherming voelde fijn.
Maar tegelijk schreeuwde mijn hart : “ Ik wil mezelf zijn ! !”
Daar kon ik alleen maar van dromen.
Want ik dacht dat het zover nooit zou komen.
Tijdens pauzes stond ik vaak alleen.
Vaak vroeg ik me af : “ Naar wie ga ik heen ? ”
Het gepest is sinds kort gedaan
en ik weet vanaf nu zal alles beter gaan.
Want nu zijn er ook op school mensen in mijn leven
waarvan ik weet dat ze om me geven.
Mijn echte gevoelens worden niet langer weggestoken.
Want zij hebben voorgoed de muur rond mijn hart gebroken.