Versluierd
Waarom
keren we elkaar de rug toe
als ons gemoed smeekt
om de warme genegenheid
die we elkaar verschuldigd zijn?
Waarom
verstommen we
in elkaars nabijheid
als we stiekem hopen
elkaar te behagen
met een vloed
van lieflijke bewoordingen?
Waarom
lijkt onze aandacht
uit te gaan naar anderen
terwijl we onze gedachten
focussen op mekaar?
De eeuwig beklemmende angst
voor het naakte beminnen
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Zaterdag, april 19, 2003 20:26 |
| Mijn kaak ligt ongeveer op het parket, dit klopt! Verbazingwekkend mooi omschreven ook, voor mij gaat dit zeker op, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nosférata | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2003 | ||
| Thema's: | ||