Wat voelde ik me machteloos,

het verdriet van jouw ging dwars door

mijn hart heen.

Ik hoorde je pijn en je smart,

jij daar heel alleen.

Mijn armen had ik om je heen willen slaan

je hoofd zachtjes op mijn schouder

je nooit meer laten gaan.

Lieve woordjes in je oor gefluisterd

je zachtjes heen en weer gewiegd

uren naar je geluisterd.

Je tranen had ik willen drogen met

 mijn kussen,

je stilletjes wat proberen te sussen.

Je dichter tegen me aangetrokken,

" jij helemaal opgekruld "

samen ervoor knokken.

Had er voor je willen zijn

totdat je ogen stilletjes dichtvielen

en voor even verzacht was die pijn.