De kwaal trotseerde me,
en ik boetseerde met ruwheid mijn gevoelens.
Sporadisch twijfelend aan het kwetsbare,
betrad ik jouw kleurenpad,
en liep onbewust de steegjes door...
Tippen mijn voetsporen aan
die van een evenwaardige ridder
die 2 en een half jaar geleden
jouw rijk binnentrad?
En alles eindigde met
de hoop
dat het tijd werd
om tijd te kunnen doden...