Regendruppels op het raam
zachtjes fluister je me naam
een donkere nacht
je hebt op me gewacht
het is al in de kleine uren
te lang naar de pc zitten turen
ijskoud kruip ik tegen je aan
je schuift niet bij me vandaan
maar warmt die koude armen en benen
zelfs die gekke rare tenen
zachte kriebels, diep vanbinnen
alsof we elkaar voor het eerst beminnen
bij het eerste ochtendgloren
liet je weer van je horen
verse jus in twee glazen
het is tenslotte pasen
Auteur: Zwaagie | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2003 | ||
Thema's: |