Opgesloten
Opgesloten in je wereld
In je wereld van verdriet
Roepend vragend en zo hopend
Dat iemand je daar ziet
Kijkend door de ramen
Zie je mensen samen
En je voelt je eenzaamheid
Snerpend snijdend vol van pijn
Niet de kracht of moed te hebben
Het gewoon een keer te zeggen
Of te vragen om te breken
Al die muren om je heen
In je eigen stille wereld
Vol van angst herinnering
Zou je willen dat een keertje
Alles eens heel anders ging
Dat je volop deel kon hebben
Aan de wereld om je heen
En je eenzame wereld
Voor een keer eens verdween
Shadow
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: shadow | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2003 | ||
| Thema's: | ||