Ik doe raar,
ik weet het wel.
Er is hier een maar,
want mijn leven is een hel.
Weet je nog die ene dag?
Die vergeet ik nooit.
Met een traan en een lach,
het mooiste moment ooit.
Toen ik je voor het eerst zag,
viel het aan je op.
Steeds altijd een lach,
zelfs bij de slechtste mop.
Maar toen die ene dag,
zag ik een traan.
Je ou niet dat ik het zag,
precies een druppende kraan.
"Kom maaar bij mij"
zei ik toen.
Daar zatten we dan zij aan zij,
en gaven elkaar een zoen.
Weg met die traan,
zo moet het zijn.
Dicht die kraan,
zonder enige pijn.
-xxx-