Witte arend
een witte arend
daalde neer
uit een blauwe lucht
hij keek mij aan
sprijde zijn vleugels
slaakte een gil
en kwam een stap dichter
hij keek in mijn ogen
en nam mij in zijn vleugels
terwijl er een traan
over mijn wang rolde
begreep ik het allemaal
het was mijn vriend
hij nam afscheid van mij
voor de tweede maal in zijn bestaan
hij keerde terug naar de hemel
in zijn zielsvorm van zijn leven
vertrok hij naar de eeuwige rust
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wolvie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2003 | ||
| Thema's: | ||