Aan het kruis waaraan hij hing in doodszweet
te kijken naar de ondergaande zon
voltrok zijn leven als in een film voor d'ogen
een menigte schooiers en schorremorrie
verlootten nu spottend zijn besmeurde kleed,

vroeg hij zich vertwijfeld af,
'k bracht een offer met mijn lichaam
'k heb gepredikt als een verlichte geest
veel te veel wat onnodig was gedaan
altijd met allemans miserie begaan
zie me hier nu bloedend in angsten staan,
nu wordt 't onschuldig lam geslacht als een beest,

'k gaf je al de liefde van mijn leven
aan U om er naar te streven
neem je tijd al duurt het 2000 jaar
voorwaar mijn leer wordt toch misbegrepen
brengt nergens vrede maar overal het zwaard,

de vrouw waarvan hij innig hield
wierp hij een bedroefde blik,
Jij gaf en vertrouwde me blindelings zonder vragen
'k heb niet geluisterd naar je goede raad
zie nu hoe het mij vergaat !

Jij toonde mij het licht in 't leven
't rijk Gods was jij in mijn noodlottig bestaan
wijze woorden en beloften was al wat ik kon geven
al je kostbare tijd is aan mij verdaan,
hoe kun Jij mij vergeven wat ik Jou heb aangedaan ?

maar zelfs als Jij mij niet ziet
in mirakels moet je soms geloven
blijft mijn geest over Jou waken
hier en nu, bij al je taken,

waarom in Godsnaam heb Jij mij verlaten ?

opeens kreeg hij een immense dorst
azijn ware nu beter dan wijn geweest,
uit eeuwige compassie met de babbelaar,
doorboorde een soldaat zijn behaarde borst.