...Te veel...
Door de uitkijk
vanuit de wolken
hoog in de wolken
kijk je op mijn woorden neer
ik zie je
zoekt de zinnen
die je strelen
slaat in je on-schuld
liefdeswonden
en ik
ik heb geen keuze
heel mij-zelf maar weer
ik voel je
ik heb je lief
in duizend talen
on-gesproken
maar heel waar
toch blijf je in je toren
aan mijn overkant
maakt andere dromen waar
ik mis je
ik droom geen dromen meer
sluit je buiten
durf niet te dromen
want het wakker worden
is zo moeilijk
telkens weer
mijn nacht is leeg
mijn uren lang
ik mijdt m'n zielsverwant
geen ramp een oorlog
of de dood
brachten jou niet dichter-bij
hield jou
aan mijn overkant
ik mijdt je
ik ben geen beeld
ook geen model
geen Mona Lisa
ben helaas geen ster
geen Venus van Mielo
geen filmster of Madonna
ik laat alleen
mijn ongehoorde woorden
en mijn liefde aan je na
jouw taal sprak mij van liefde
maar stilte is mijn deel
mijn liefde was onbegrijpelijk
en overweldigend
het was gewoon
voor jou
te veel
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Woensdag, april 23, 2003 19:43 |
| zeer fraai free. | |
| tim balthazar: | Woensdag, april 23, 2003 19:19 |
| heel mooi verwoord ik voel het groetjes |
|
| lani: | Woensdag, april 23, 2003 16:43 |
| dit gaat door me heen free! x-x-x |
|
| waterval: | Woensdag, april 23, 2003 13:55 |
| voelbaar pijnlijk.........maar zo mooi verwoord........ | |
| Erna Muermans: | Woensdag, april 23, 2003 10:06 |
| ach free... laat het los.... liefs erna |
|
| harm: | Woensdag, april 23, 2003 09:45 |
| wow..... herkenbaar! en mooi! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2003 | ||
| Thema's: | ||