Hij heeft echt geen gevoel
de stress die mijn dag doorklieft
de zorgen in mijn hoofd
niets dringt door
de kei op zijn hart weegt
ik weet, neen voel het.
Met elke dag van stilte
een stap terug die achter
glas…
Buiten waant de lente zich zomer,
de deur van de veranda half open
waardoor lege klanken sterven in de kille kamer.
De radio stuurt gemaakt gevoel maar
niemand neemt het op.
De tijd is daar
die vrolijk in afwachting
”Komen eten!”
Enkel die bonk, aardbeving, een traan die valt
druppel op het vuur
dat tranen brandt.
Iedereen weet, ideereen voelt
iedereen weent
maar niemand spreekt.
Stilte is de taal, stilte voor een storm die
nooit zal komen.
Enkel gevoelens vechten.
Enkel ...
gevoelens.
Ik en zwijgzaam
tot moderne techniek
de zak van mijn broek
trillend maakt. Ik hoop dat zij het is.
ik hoop god allemachtig dat zij het is,
ogen schichtig heen en weer
stil slikken en
naarstig op zoek in de zak van mijn broek
en vind.
Hallo?
…
^__^
| waterval: | Woensdag, april 23, 2003 23:59 |
| en nu ben ik natuurlijk vreselijk nieuwsgierig.........;-))) geweldig, die opgebouwde spanning....... |
|
| blommeke: | Woensdag, april 23, 2003 21:19 |
| ook deze,... om te zoenen,.... liefs, Blom |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, april 23, 2003 19:32 |
| Joor toch, wat isie geweeeehheeellldiigg! | |
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2003 | ||
| Thema's: | ||