Lopen zou geen lopen zijn,
als ik je hand niet in de mijne voel.
Zonder jou is de wereld te klein,
zoek ik altijd naar een doel.

Slapen zou geen slapen zijn,
als jij niet naast me ligt.
M’n leven is echt niet meer fijn,
zonder het zien van je gezicht.

Horen zou geen horen zijn,
zonder de klank van je stem.
Zonder jou in mijn bijzijn,
staat mijn leven op de rem.

De pijn is niet in te schatten,
als ik je nooit meer zou zien.
Het is niet te bevatten,
dat ik leef met een illusie, misschien.

Hoe kan je nou zeggen,
dat alles voorbij is,
dat ik me erbij neer moet leggen,
dat ik me in het gevoel vergis.

Je accepteert ons afscheid,
Kust me voor de laatste keer.
Ik vraag alleen wat extra tijd,
maar je bent er al niet meer.