Van een andere wereld, Deel1
Zijn hand streelt voor de laatste keer zijn gezicht.
Hij sluit de oogleden van zijn vriend,
en bedekt de wond die hem vataal was geworden.
Tranen vallen naast hem neer in het zand.
Nog bevind hij zich op het slachtveld,
maar hij word terug geroepen.
We moeten verder werd er geroepen.
bekwaam staat de krijger op,
Nog steeds in gedachten verzonken.
Hij pakt zijn wapens op van de grond,
met een kleine trilling in zijn hand.
Loopt richting zijn medekrijgers om de gelederen weer te sluiten.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, april 24, 2003 23:07 |
| een krijger heeft geen tijd voor rouw, want ook hij wordt dan te raken, pas later komen lange dagen, herdenkt hij zijn vriend in volle trouw. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marten Visscher | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2003 | ||
| Thema's: | ||