verlies...
Gewassen gewaad
waaiend in de
zuidwester wind
Vertrokken gelaat
buigend, knielend
verloren daar..
zijn kind
Verwoestende storm
brekend, kruipend
tegen de rotsen omhoog
wanhopig proberend
steeds weer.. steeds weer...
Maar nee,
het gewaad waait
droogt zich
in de zuidwester wind
draagt de sporen op zich mee
het verlies, het einde
niemand die nog leven vind
alleen blijft hij achter
alleen, verloren
na het verlies
van zijn kind...
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Vrijdag, april 25, 2003 07:44 |
| Heel indrukwekkend! | |
| christina: | Vrijdag, april 25, 2003 02:34 |
| droevig maar heel mooi in zijn droefheid liefs christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dave de Laat | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2003 | ||
| Thema's: | ||