Eerder gaan...
Allemaal zijn we geboren
om weer dood te gaan.
Ik kan het leven
niet meer langer aan.
Ik moet hier snel vandaan.
Zodat ik weer op beide benen kan staan.
Reacties op dit gedicht
| *elycia*: | Zaterdag, april 26, 2003 17:34 |
| eejz meissie, kom op! ik geef de mensen groot gelijk, je kan niet meer op je benen staan als je dood bent, en het is jouw tijd nog lang niet, je reageert zo lief op mijn gedichten, ik voel me daarna weer goed, meissie, zo moet jij je ook voelen, kom op! het leven is zo mooi, net als jij! dikke kuz + een dikke knuffel!! irma |
|
| Guan: | Zaterdag, april 26, 2003 08:07 |
| He Anneke, we worden huilend geboren en sterven in stilte... Wat er tussen ligt heeft met pijn en een beetje geluk te maken. Wat weten we over het leven? Wat weten we over de dood? geen zekerheid kan daar antwoord op geven. Soms weet je niet waar je dat hebt aan verdient, bij jou is dat border... Misschien is het wel een restante dat blijven hangen is uit jou vorige levens. Misschien is een regressie wel een uitgaanspunt voor jou om wat jou nu zo kwelt uit te kunnen |
|
| boom: | Vrijdag, april 25, 2003 19:56 |
| druk het positieve in je niet naar de achtrgrond, maar haal dat juist naar voren. ik wil met je lachen en van het huilen niet meer bij kunnen komen. al je tranen in een keer er uit en dan nooit meer huilen, maar eeuwig vrolijkheid in je hart. liefde Annetjuh, liefde voor een ander die jij zelf zo hard nodig hebt van een ander. knuff |
|
| boom: | Vrijdag, april 25, 2003 19:52 |
| maar het is niet aan jou om zo uit het leven te stappen. je wacht rustig op je tijd en die is nog niet daar. als ik zie hoe je op Elycia reageerd wil dat genoeg zeggen. dat is ook wat jij zoekt. zoek het dan en doe er iets mee. kijk hoeveel mensen met je begaan zijn en alles voor je willen doen. JA OOK VOOR JOU zal de zon schijnen, net als voor Elycia. WE HOUDEN VAN JE net zoals je van ons houd. LEEF MET ONS EN NIET IN ONS. knuff van mij, maar wel een hele stevige hoor |
|
| Luuk: | Vrijdag, april 25, 2003 19:08 |
| Heejj :) hierblijven jij... Je kan alleen in het leven op je benen staan, als je dood bent kan dat niet meer. Als je later heel oud bent komt de dood je vanzelf wel halen, daar hoef je helemaal geen moeite voor te doen :) Het leven heeft ook voor jou veel moois en veel liefde in petto, alleen momenteel zie je het even allemaal niet. Door te blijven en door te gaan gaat het steeds beter en beter, je wordt ouder en wijzer, leert vanzelf met al je gevoelens om gaan. We zijn er hie |
|
| Cammeke: | Vrijdag, april 25, 2003 19:04 |
| Hey joh, blijf nog even hier. Zoveel mensen die je graag ziet, zoveel mensen die jij graag ziet. Als je op je eigen benen wilt staan, moet je doorzetten. Als het je dan lukt is je gevoel dubbel zo goed en is je geluk dubbel zo kostbaar. Als je wil en wil praten, mail me gewoon joh, echt. Kuzz,Carmen |
|
| anne(14): | Vrijdag, april 25, 2003 18:12 |
| Ga niet weg van het leven, dan kun je nooit meer op beide benen staan. Je moet doorzetten in het leven en op die manier op beide benen staan! Ik wil je er graag bij helpen, mail me maar als je wilt. Dikke kus Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2003 | ||
| Thema's: | ||