Overtocht
Overtocht
Verlaten...
door omgeven hiaten
Flitsende zonsondergang en
stotterende verhalen
verscholen in de rug van de heuvelkam
Spelend vrijend vlas,
zweept de onrust op
Mijn onderzoekende blik
Zweeft ruimteloos in het ik
Scheurend uitbreken
Vernieuwend licht
De verstoring ontwricht
Achter mij
heroïsche stempels en platen
gravuren met namen verlaten
De overtocht
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Maandag, april 28, 2003 23:39 |
| voor 1 keer sprakeloos .. Sheena |
|
| Rep: | Maandag, april 28, 2003 07:06 |
| daar ik een zware last van een rugzak op de rug voel zal het nog een zware overtocht worden. maar je komt er wel met die kracht van je... Rep |
|
| Laurens Windig: | Zondag, april 27, 2003 22:14 |
| Gelezen in alle stilte! | |
| koelemij,harold: | Zondag, april 27, 2003 11:39 |
| like a bridge over troubled water | |
| Jacobs Ivan: | Zondag, april 27, 2003 11:38 |
| heel mooi ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2003 | ||
| Thema's: | ||