Tranendal
De tafel ligt vol met papier,
foto's en de vele kaartjes
van mensen. Vergeten mensen,
mensen uit een verleden
die met het slepen van
de borstel van de tijd
van zichzelf vergeten zijn
dat her en der in voegen tussen tegels
restjes blijven plakken.
Hun tranen sleepten kloven
in het zachte van mijn hart.
Maar lees het niet verkeerd
want in kloven groeien
de moeiste bloemen, verborgen voor
wild getrap van camperende toeristen,
parasieten met levenshonger,
maar één voor één zakte voor hun
de bodem van het zachte van mijn hart
vastbesloten weg.
Ik ben nog jong en
pas over vele jaren
toont de diepte in mijn hart
zichzelf in de bedding op mijn wang.
Tranen dal, rustig strooien met een gevende hand.
^__^
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Zondag, april 27, 2003 22:15 |
| Ik hoor de vele stemmen uit je mond! | |
| tim balthazar: | Zondag, april 27, 2003 20:08 |
| heeel mooi groetjes |
|
| MayadeBij: | Zondag, april 27, 2003 17:09 |
| Anders dan ik van je gewend ben, heerlijk gedicht dit, | |
| lani: | Zondag, april 27, 2003 12:10 |
| joor... dit is prachtig!! ik wens je een zoete reis naar groter worden... x-x-x |
|
| Herfstkind: | Zondag, april 27, 2003 11:54 |
| Wouw, diep over nagedacht... je zal gelijk hebben :-).. mooi!! liefs |
|
| koelemij,harold: | Zondag, april 27, 2003 11:52 |
| zo dan joris dat is een poezie een hele lange mooie reis komt goed har (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2003 | ||
| Thema's: | ||