Waarom ik dit schrijf ?
God weze mijn getuige
dat ik het ook niet weet !
Nu je even,
nietsvermoedend,
fietsend bent voorbijgereden,
weet ik dat ook dit
slechts tijdelijk is
tot jij zelf op jouw beurt
iemand zult toebehoren.
Moet ik de tijd tarten
of terg ik alleen mezelf
door af te wachten
tot de volle leegte
opnieuw mijn leven zal vullen
en ik mijn vrijheid kan vergooien
aan de waan
van iemand te houden ?