we hadden samen veel verdriet
pijn, omdat we bang waren elkaar te verliezen
pijn, omdat we wilden wat niet kan
pijn, omdat onze wensen niet vervuld konden worden
ik beet op men lip om niet te huilen
maar het werd me teveel en kon het niet stoppen
ik hoorde wel woorden, maar hoorde ze toch niet
ik zag je wel, maar zag je ook niet
ik wou alleen zijn, weglopen
maar geraakte niet uit de auto
ik wou je wel vastnemen, maar wou het ook ni
de kwaadheid nam het van me over
toen begon jij te huilen
ik weet niet meer of jij me vastnam of ik jou
of misschien geen van beide
en heeft God ons samengebracht
maar opeens lag ik met mijn hoofd bij jou
en ik huilde nog meer
omdat ik je pijn voelde
de pijn die ik je aandeed
de pijn waarvan ik de oorzaak was
ik wou terug uit de auto, weg van alles
er een einde aan maken
maar geraakte nog steeds niet uit de auto
toen heb jij me getroost
ik hoorde de woorden en hoorde ze ook echt
had zo in jou willen kruipen
ik werd rustiger en stopte met huilen
want jij was ik en ik was jou