vaarwel
Je handen dwaalden door mijn geest
en schudden me vaarwel
op ieder plek waar jij bent geweest
borrelt een wilde kwel
je ogen boorden door mijn ziel
en lieten scherven achter
niet wetend wat precies er viel
mijn glazen hart viel zachter
je woorden staken in mijn hart
en scheurden het uiteen
hier sta ik nu geheel verwart
en voel me echt alleen.
Je hebt geen sporen uitgewist
Maar wel je naam gekerfd
Je hebt geen plek van mij gemist
En wilt dat alles sterft
Maar doden laat gevoel zich niet
Het zal altijd blijven branden
Geen groter vuur dan van verdriet
Bescherm ik met mijn handen
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Maandag, april 28, 2003 23:27 |
| zoals het vuur warm uit dit gedicht brandt, zo leest dit lezersoog, de trage melancholie, en geniet .. Sheena |
|
| drakentraan: | Maandag, april 28, 2003 17:36 |
| heel erg mooi! warme groet gideon |
|
| lien smet: | Zondag, april 27, 2003 20:27 |
| whoehoe , om van te huilen , lang geleden da ik nog eens zo een mooi gedicht gelezen heb |
|
| CDC: | Zondag, april 27, 2003 20:11 |
| wow, ik ben sprakeloos...echt knap xxxCarline | |
| tim balthazar: | Zondag, april 27, 2003 20:02 |
| heel mooi groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benedict | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2003 | ||
| Thema's: | ||