Ik ben bang, de hele dag
voor mezelf en voor niet-jou
voor dag en dauw
ben ik al bang
bang voor mij en voor niet-jou.
Wat moet ik zeggen, ik weet het niet
ik zag het komen, toen je me verliet
maar ik kon niets zeggen, was ingelijfd
toen schrok ik wakker, van angst verstijfd
angst voor mij en voor niet jou
angst voor wat ik zeggen zou
en of dat dan wel goed genoeg is
of ik niet de context mis
en plots mischien iets lulligs zeg,
voor ik het doorheb ben je weg
en val ik op mijn knieen neer,
maar angst, dat heb ik dan niet meer..