van god los
'k Hou mijn hart in mijn handen
maar mijn handen zijn hard.
Waar zit al hun poëzie weer?
Ze voelen zo droog en ze ruiken verbrand en
die bibber die bibbert nooit meer.
Misschien dat de Tijd me die eelt heeft gegeven
door te stellen dat God niet bestaat.
"Uitsluitend in jou" nuanceerde ze 't leven
"in je passie, je liefde, je haat".
Hier gaan we dan, nergens een groter cliché,
wat zijn we daar eigenlijk mee?
Want wij, enkel wij nog, die hangen hier rond,
en wij, wij alleen moeten voort.
Maar wie zal ons leiden doorheen 't eeuwig lijden
als 't laatste van God is vermoord?
Onze Rede die kan dit allang niet meer aan,
't Moeilijk Vraagstuk dat valt gewoon nooit te verstaan.
Want al leggen we, zeggen we
't Heel en Al bloot,
als puntje bij paaltje komt, moeten we dood.
Zo zie je maar, 't leven komt altijd weer neer
op datzelfde oud en zoute zeer
dat wat het ook is, wij hier niet kunnen blijven
noch mens, noch mossel, noch vis.
Maar ach kom mensdom, laat ons dan maar schrijven
en blijven tot 't Einde er is.
28 april 2003
Reacties op dit gedicht
| voske: | Maandag, april 28, 2003 19:48 |
| Een heel sterk werkje !! groetjes,voske |
|
| lani: | Maandag, april 28, 2003 17:26 |
| een prachtig gedicht, heb het graag gelezen !! x-x-x |
|
| marina vdb: | Maandag, april 28, 2003 12:09 |
| het einde mag van mij nog hhhheeeeelllll....!!!!lang wegblijven, spijtig genoeg het enige dat we echt MOETEN en niet zelf "kunnen"? kiezen is dood gaan. ( . )eind gedaan, liefs *marina* |
|
| waterval: | Maandag, april 28, 2003 02:07 |
| het einde van het leven is de enige zekerheid die we hebben...... héééééél bijzonder gedicht.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Siegert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2003 | ||
| Thema's: | ||