Toe open toch je mond
ook al wil je mijn woorden niet spreken
de stilte maakt me nog banger en banger
Het lijkt wel of de dood
me heeft omklemd
geworpen in donkere kerkers
Bevrijd me toch van de angst
van de stilte die ik voelde
toen je niet meer sprak
Toe open toch je mond
schenk mij toch je woorden
zo mooi en zacht
zoals ik ze nimmer hoorde
Ze streelt mijn oren
als het mooiste wat er ooit was
een glimlachje van dat kleine mensje
wat in je armen lag
Doch mijn liefste
laat me niet verder dwalen
door de donkere kerkers
Toe open toch je mond
laat mij je woorden drinken
je handen lippen ogen koesteren
als het mooiste wat ik ooit zag
Ach mijn lief laat me nog enemaal
verdrinken in je lach
Voordat ik mijn hart doorboor
en mijn angsten wegschreeuw over
de velden
| small sea: | Dinsdag, april 29, 2003 16:44 |
| heel erg mooi, ik weet niet wat ik moet typen behalve dat ik het ehct heel er mooi vond, liefs joyce |
|
| Cammeke: | Dinsdag, april 29, 2003 16:43 |
| ...shhht... *fluister* Heel mooi. Kuzzz,Carmen |
|
| charly: | Dinsdag, april 29, 2003 09:32 |
| verstillend mooi. | |
| marina vdb: | Dinsdag, april 29, 2003 09:03 |
| ff stil..., mooi, liefs *marina* |
|
| Jeffry: | Dinsdag, april 29, 2003 01:28 |
| ssssssssttttttttt...mooi! | |
| Sheena: | Dinsdag, april 29, 2003 00:32 |
| tis nog zo angstig stil onder je gedicht, dat ik maar even weltrusten zeg ;-) zilte zeegroet, Sheen |
|
